Όταν λέμε σε κάποιον να κάνει τουμπεκί, και μάλιστα ψιλοκομμένο, τι ακριβώς του ζητάμε να κάνει; Το τουμπεκί ήταν η τέχνη των ταμπήδων (αυτοί που έφτιαχναν τον καφέ) στα καφενεία της παλιάς εποχής, οι οποίοι, αφού μούσκευαν τον καπνό, μετά τον έκοβαν σε ψιλά κομματάκια και τον χρησιμοποιούσαν αποκλειστικά για το ναργιλέ. Όσο πιο «ψιλό» το έκοβε, τόσο τεχνίτης ήταν ο ταμπής, και όσο πιο ψιλοκομμένο ήταν το τουμπεκί, τόσο καλύτερη θεωρούνταν η ποιότητά του. Επειδή συχνά οι ταμπήδες έπιαναν την κουβέντα με τους θαμώνες των καφενείων και αργούσαν να δώσουν το ναργιλέ στον πελάτη, εκείνος φώναζε: «κάνε τουμπεκί», δηλαδή «ετοίμασε τον καπνό για το ναργιλέ και σταμάτα την κουβέντα». Σήμερα, όταν λέμε σε κάποιον «κάνε τουμπεκί» ή «κάνε τουμπεκί ψιλοκομμένο», του ζητάμε να μη μιλάει, να σωπάσει, επειδή αυτοί, που κάπνιζαν το τουμπεκί στο ναργιλέ τους, περνούσαν ώρες, καπνίζοντας αμίλητοι.
Επίσης, σε πολλές περιπτώσεις, μέσα στο χαρμάνι από το τουμπεκί, ο «ταμπής» προσέθετε και μια δόσ«Όταν καπνίζει ο λουλάς, εσύ δεν πρέπει να μιλάς. Κοίταξε τριγύρω, οι μάγκες κάνουν όλοι, κάνουν τουμπεκί».
Ήταν μια ομάδα από ετερόκλητους μεταξύ τους ανθρώπους, που αυτοονομάστηκε «Τάγμα Τουμπεκί», ονομασία που οφειλόταν στον κώδικα επικοινωνίας, τον «κώδικα τουμπεκί», μια γλώσσα συνθηματική, μη αντιληπτή από τους άλλους, που είχαν καθιερώσει μεταξύ τους.
Ήταν μια ομάδα από ετερόκλητους μεταξύ τους ανθρώπους, που αυτοονομάστηκε «Τάγμα Τουμπεκί», ονομασία που οφειλόταν στον κώδικα επικοινωνίας, τον «κώδικα τουμπεκί», μια γλώσσα συνθηματική, μη αντιληπτή από τους άλλους, που είχαν καθιερώσει μεταξύ τους.
Το 1923 δημιουργήθηκε το «Τάγμα Τουμπεκί», πειθαρχικός ουλαμός στο Καλπάκι (χωριό έξω από τα Γιάνενα), που αποτελούσε τόπο απομόνωσης, για όλα τα «επικίνδυνα» στοιχεία της κοινωνίας.
Η πρώτη εισαγωγή σπόρου καφέ τουμπεκί έγινε στην Ελλάδα από το Τριανταφυλλίδειο Γεωργικό Σχολείο Αθηνών (ιδρύθηκε το 1888), δωρεά του κτηματίαςΠ. Σκουζές, μέλους της εφορευτικής επιτροπής του σχολείου. Το τότε τμήμα γεωργί ας του Υπ. Εσωτερικών, για την καλλιέργεια και παρασκευή του τουμεκί, συγκέντρωσε πληροφορίες από την Περσία, μέσω του Ελληνικού Προξενείου της Σμύρνης. Οι πληροφορίες αυτές δημοσιεύτηκαν από το Υπουργείο το 1889 και από τις νομαρχίες διανεμήθηκε μεγάλη ποσότητα σπόρου, προερχόμενη από το Τριανταφυλλίδειο ΓΣΑ.
Σπόρους έφερε επίσης, από την Περσία στην περιοχή Ναυπλίας, ένας αγρότης από την Κρήτη, ονόματι Νιώτης. Έκτοτε άρχισε η καλλιέργεια του καπνού «τουμοεκί» σ' αυτήν την περιοχή, όπως και σε περιοχές του Δήμου Αβίας της επαρχίας Οιτύλου.
Το 1892 αναφέρεται ότι το συνολικά παραγόμενο προϊόν ήταν 30.000 οκάδες και επωλείτο προς 6 δρχ. την οκά (1 οκά = 1.282 γραμμάρια ). Ποσότητες εξάγονταν στην τότε οθωμανική αυτοκρατορία, η οποία πριν την καθιέρωση του κρατικού μονοπωλίου καπνού (το 1873) κατανάλωνε 4.000.000 οκάδες ετησίως.
Η παραγωγή ανά στρέμμα ήταν 80-100 οκάδες και έδινε στον παραγωγό εισόδημα υπερδιπλάσιο από αυτό των καλύτερων αμπελώνων. Για το λόγο αυτόν οι παραγωγοί κρατούσαν για τον εαυτό τους τον σπόρο και έτσι το Υπ.
Στατιστικά στοιχεία του 1929 δείχνουν ότι η μεγαλύτερα παραγωγή τουμπεκίου γινόταν κυρίως σε χωριά της επαρχίας Ναυπλίου (Ασίνη, Χαϊδάρι, Τολό, Σπαϊτζίκο).
Στατιστικά στοιχεία του 1929 δείχνουν ότι η μεγαλύτερα παραγωγή τουμπεκίου γινόταν κυρίως σε χωριά της επαρχίας Ναυπλίου (Ασίνη, Χαϊδάρι, Τολό, Σπαϊτζίκο).
Για να μαθαίνουμε τις τούρκικες συνήθειές μας, πού ξέρετε...μπορούν να ξαναχρειασθούν...μια και οι "Έλληνες" κυβερνήτες μας δεν μας τα λένε και πολύ καλά, σχετικά με τη γείτονα και τις απαιτήσεις της και τη δική μας απέραντη αδιαφορία του στυλ "οι πύλες ανοιχτές και κανένας δεν νοιάζεται. Γκιελ μπουρντά εφέντη γιατί ο εφέντης Γιωργάκης...περί άλλων τυρβάζει".Βρε πού και πώς καταντήσαμε!
κι αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για το ναργιλέ...εδώ: http://nargiles.wordpress.com/
φωτό google
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου